famBak

 

 

Toelichting bij de intentieverklaring van 23 april 2009                                                                                   

Hoe is de intentieverklaring ontstaan?

Zoals u gehoord hebt, is de verklaring opgesteld naar aanleiding van het overleg
in de gezamenlijke kerkenraadsvergadering van 23 april van dit jaar.

Maar het is niet op 23  april van dit jaar begonnen.

De samenwerking tussen de beide kerken op Marken is al van veel langer datum.

Zelfs in de tijd, voordat ik predikant op Marken was, dus meer dan 35 jaar geleden,
was er soms al een gezamenlijk overleg tussen de beide kerkenraden en
dat resulteerde dan in kerkdiensten met kanselruil, dus de gereformeerde
predikant in de hervormde kerk en de hervormde predikant in de gereformeerde kerk.
Soms ging dat goed, en soms dan werd dat contact weer afgebroken.

Ik denk, dat we pakweg 25 of dertig jaar geleden weer begonnen zijn met
gezamenlijke kerkenraadsvergaderingen, op neutrale grond moest dat,
dus dat werd dan gehouden in de biljartzaal van het bejaardenhuis hier op Marken.
Ik denk, dat we in die tijd ook begonnen zijn met gezamenlijke diensten.
Eerst op Hemelvaartsdag en de tweede feestdagen.

Die gezamenlijke kerkenraadsvergaderingen stopten weer na een tijdje.
Niet omdat we ruzie hadden, maar we wisten niet zo goed meer waarover
we moesten praten. Want samengaan, daar was was nog helemaal geen
sprake van, in beide kerkenraden niet. Maar de gezamenlijke kerkdiensten
zijn gebleven en het aantal daarvan werd steeds meer.
Bijvoorbeeld de kerstnachtdienst en de jeugddiensten werden
gezamenlijk gehouden.

Ook andere onderdelen van het kerkenwerk gingen samen gedaan worden.
Ik denk aan het jeugdwerk van de clubs. Ik denk aan de gezamenlijke
kerstviering van de hervormde  zondagsschool en het kinderkerstfeest
van de Gereformeerden. En de vespers in de Stille Week.

Ik denk, dat we vorig jaar weer begonnen zijn met gezamenlijke
kerkenraadsvergaderingen. Dat gaf wederzijds een stukje herkenning.
We willen allemaal Christus volgen.En dat resulteerde dan in de vraag:
waarom zouden we nog gescheiden blijven? Waarom vormen wij niet
samen één gemeente? Als we het zo met elkaar eens zijn,
dan moet dat toch kunnen.

Op de gezamenlijke kerkenraadsvergadering van 23 april van dit jaar is
unaniem de verklaring aangenomen, dat we niet meer apart kerk willen zijn,
maar dat de beide protestantse gemeenten op Marken willen samengaan t
ot één protestantse gemeente op Marken.

Die verklaring is aangenomen en gepubliceerd in het kerkblad.

En nu vanavond, op 26 oktober, mogen de leden van de beide
gemeenten hun oordeel daarover geven.

Volgens de kerkorde heet het: dat de gemeente gekend en gehoord moet
worden in dit principebesluit van de beide kerkenraden.

Gekend: we maken het nu kenbaar.

Gehoord: de gemeenteleden mogen zeggen wat ze van deze
intentieverklaring vinden.

Maar laat ik voor alle duidelijkheid zeggen: de beslissing ligt bij de kerkenraad.
Uiteraard zal de kerkenraad goed moeten luisteren naar wat hier vanavond
over de intentieverklaring gezegd wordt. Maar de kerkenraad maakt het besluit.

Nu iets over de motivatie van de kerkenraden.

Voorop staat, dat we in de kerk leerlingen van Jezus Christus willen zijn.
We zijn niet kerk voor onszelf of voor iets anders, maar in de kerk willen wij
Jezus Christus dienen. En wij willen de weg gaan, die Hij ons wijst.
De weg van de liefde tot God en de naaste. Dat is het gevoelen in de
hervormde kerkenraad en naar wij hopen in heel de gemeente, en
dat is ook het gevoelen in de gereformeerde kerkenraad en gemeente.
Nou, als je nu samen  de ene Heer wilt dienen, dan is het goed om
samen in één kerk te zitten en samen één gemeente te vormen.

Tot het jaar 2004 kon dat niet. Je kon een hoop samen doen, je kon
Samen op Weg zijn, maar echt samengaan en één gemeente vormen,
was niet mogelijk. Want de plaatselijke gemeente hoort bij de landelijke kerk.
Onze hervormde gemeente te Marken hoorde bij de Nederlandse
Hervormde Kerk en de gereformeerde kerk op Marken hoorde
bij de Gereformeerde Kerken in Nederland.

In 2004, dus 5 jaar geleden, is de Protestantse Kerk in Nederland ontstaan
uit een fusie van de Nederlandse Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken
en de Lutherse Kerk. Dus landelijk gingen de kerken samen.
Plaatselijk werd en wordt het samengaan aan de plaatselijke kerken overgelaten.
In de Protestantse kerk in Nederland vind je plaatselijk dan ook:
hervormde gemeenten, gereformeerde kerken , lutherse kerken en ook
protestantse gemeenten. En je spreekt van een protestantse gemeente als een
hervormde gemeente en een gereformeerde kerk samen één gemeente vormen,
eventueel met een lutherse gemeente erbij.

Van de landelijke kerk wordt geen enkele pressie uitgeoefend om een
protestantse gemeente te vormen. Iedere plaatselijke gemeente
wordt daarin vrijgelaten.

Maar dat betekent wel, dat vanaf 2004 dus de mogelijkheid bestaat om te fuseren,
om plaatselijk één gemeente te vormen. Dus ook hier op Marken kan dat.

Ik wil niet praten over de financiën van de kerk. Ik dacht, dat dat allemaal nog
wel meeviel in onze Hervormde Gemeente. Markers zijn goede gevers.

Maar waar ik me wel grote zorgen om maak, dat is dat onze Hervormde Gemeente
steeds kleiner wordt. Landelijk is de Hervormde Kerk steeds kleiner geworden de
laatste veertig jaar, maar plaatselijk geldt dat ook voor onze gemeente.
Toen ik 35 jaar geleden hier dominee werd, waren er meer dan dertienhonderd
hervormden. Nu, 35 jaar later, zijn het er minder dan negenhonderd.
Dat betekent dat de hervormde gemeente nu vierhonderd mensen minder telt
dan 35 jaar geleden. Nee, de bedankjes zijn op één hand te tellen.
Maar ouderen sterven en er komen weinig jongeren bij.
De laatste tien jaar heb ik een gemiddelde van vijf dopelingen per jaar gehad.
Dat is niet veel. Het aantal mensen dat belijdenis wil doen, is niet groot.
Ja, vorig jaar dertien aannemelingen, maar deze winter heb ik geen
enkele belijdeniscatechisant.

Kijk, laten we hopen en bidden dat de Heilige Geest een opwekking geeft op Marken,
maar dat weerhoudt ons er niet van, dat we ook reëel moeten zijn.
We worden ook als kerk op Marken steeds kleiner. 
En datzelfde proces maken ook de Gereformeerden mee.

En als je kleiner wordt, betekent dat, dat je soms bakens moet verzetten.

Je zou nog wel een jaar of wat door kunnen gaan op de oude voet, maar dan
wordt het toch een samengaan uit nood. Nu kun je nog in vrijheid een
beslissing nemen om samen te gaan.

En we merken natuurlijk ook, dat er een jonge generatie is, die aan een
gescheiden optrekken van de kerken geen boodschap meer heeft.
Die dat gewoon gek vindt en raar. Als je toch in dezelfde God gelooft,
waarom ga je dan niet samen?

Als twee plaatselijke gemeenten samengaan, dan moet er veel geregeld worden.
Daarvoor is een stappenplan ontwikkeld, en als alles volgens plan verloopt,
dan zou eind volgend jaar de eenwording een feit kunnen zijn.

In dat stappenplan wordt steeds bij onderdelen van gemeente-zijn bekeken,
wat de mogelijkheden zijn en hoe we het beste in de nieuwe gemeente
kunnen functioneren. We zijn nu begonnen met de diaconie en de zending,
en daar worden op dit moment de besprekingen over gevoerd.
En de andere onderdelen van ons kerk zijn, komen allemaal aan de orde.

Wanneer deze regelingen voor deze onderdelen gemaakt zijn,
dan wordt weer een gemeenteavond belegd om de gemeente te
kennen in en te horen over deze regelingen.

(Toelichting bij de bespreking van de intentieverklaring op de
gemeenteavond van de Hervormde Gemeente te Marken op 26 oktober 2009 door ds J. Pronk)